Dave Linsk - Gitar
Mario Frasca - Vokal
Derek Tailor - Bas
Tim Mallare - Davul

Bu blogda Overkill mamüllerine yer vermem gayet doğal, en sevdiğim grup olması dolayısıyla. The Cursed dedik, The Bronx Casket Co. der miyiz bilmem (gotik metal, pek dinlemem), şimdiyse sıra Speed Kill Hate'de (ya da resmi yazılışıyla /speed\kill/hate\). Overkill'in Relix IV zamanlarını düşünün (yani Tim Mallare henüz gitmemiş olsun), işte o Overkill'in 3/5'ini alın, yanına bir de Mario Frasca'yı koyun, işte size Speed Kill Hate. Doğal olarak bu kadrodan Overkillvari bir şeyler bekliyoruz ama öyle değil işte. Zira grubu kuran eleman Dave Linsk, kendisinin yazdığı ama Overkill'e uymayan şarkılarını değerlendirme amacı güdüyor. Bunlar gayet sert, agresif ve hızlı besteler. Overkill'de değerlendirilmemesi ise normal, her ne kadar hala boyun sökücü müziğe devam etseler de Overkill yine de biraz daha derin bir müziğe ev sahipliği yapar. Mesela adamların şarkı sözlerinden hiç bir şey anlamam, sözlük karşılıklarını bilmeme rağmen.

Neyse, biz gelelim tekrar SKH'ye. Önce ne yapar bu SKH ona bir bakalım; her yerde "old school thrash metal" tanımı gidip duruyor ama bence o kadar da eski okul değil. Yani nasıl desem, yine de her tarafından modernlik fışkırıyor. Oturaklı bir müzik değil, salt kurt dökmeye yarayan şarkılar var. Vokal biraz yeni model Exodus'u hatırlatıyor. Mario hoca da salt agresif bir tarza sahip. Prodüksiyon falan modern. Bunları bir araya getirince sonuna -core eklemeli bir müzik tarzına doğru gidiyoruz ama zaten okuduğum bazı yerlerde de thrashcore kelimesi geçiyordu. Bu da gariptir ki bir anda benim gibi insanlarda yüzlerin düşmesine, efendime söyleyeyim, alışma devresi geçirdiğine kendini inandırmaya neden oluyor.

Şimdi bu yazıyı yazarken eş zamanlı olarak dinlediğim albümde fark ettiğim bir özellik, gitar tonlarının Overkill'in Relix IV albümündeki kayıtları hatırlatması. Üzerinde fazla oynanmamış, çiğ bir ton yani. Biraz da böyle bir borunun öbür ucundan geliyormuş gibi bir ses. Walls of Hate'in giriş kısmında bunu fark etmek daha da kolay (zaten burada fark ettim heh heh).

Bundan öncekinden önceki paragrafta grubu kötülemiş gibi oldum ama eminim bu biraz alışma devresi gerektiren bir albüm olduğu için böyle. Daha edineli kaç ay oldu zaten bu albümü? Yoksa gayet karmaşa yaratan şarkılara sahip. Sadece vokalin tonu biraz daha temiz olsaymış, biraz boğuk geliyor işte. Sonra da gözümün önüne klibinde sert müzik yapıyor süsü vermek için kendini yerden yere atan kasıntı gruplar geliyor. Eminim SKH öyle değildir tabi, ama bir de canlı canlı izlemek lazım. Ama bir de loca bulmak lazım, zira sahne önündeki seyircilerin ortasında bulunmak bu grubun konserleri için her babayiğidin harcı olmayacaktır heh heh.

Şarkılara tek tek değinme ihtiyacı duymuyorum her zamanki gibi, zaten yazacak bişey bulamayınca yazıyı uzun gösterme amacı güttüğüne inanırım bu tekniğin heh heh. O bakımdan yavaş yavaş son cümlelere geleyim. Öncelikle SKH bir proje grubu değilmiş, ilerleyen zamanlarda daha fazla aktivite göreceğiz yani. Hatta her an yeni bir albüm gelebilir kendilerinden, hazırlıklı olmak lazım. Ama tabi aynı elemanlar olmayacak. Tim Mallare kendisini müzik endüstrisinden emekliye ayırdığı için onun yerine Tony Ochoa, Derek Tailor'ın yerine Dave Bizzigotti ve Mario'nun yerine de Bob Barnak gelmiş. Bu adamları ben de tanımıyorum ama Dave, eski death metal grubu Ripping Corpse'ta çalmış zamanında. Yeni albüm gelene kadar Acts of Insanity ile duvardan duvara yuvarlanalım hep beraber.

1. "Walls of Hate" – 4:12
2. "Setting Me Off" – 4:19
3. "Violence Breeds" – 3:32
4. "Enemy" – 4:12
5. "Won't See Fear" – 4:33
6. "Face the Pain" – 4:26
7. "Revelations at War" – 4:01
8. "Not for Me" – 3:15
9. "Repent" – 3:41