Hakan Utangaç - Vokal, gitar
Murat Net - Gitar
Tarkan Gözübüyük - Bas
Cenk Ünnü - Davul

Tepeye not: Bu yazıyı yaklaşık 2 yıl evvel yazmıştım, Boo!'nun 15 Nisan 2006'daki dördüncü sayısında yayınlanmıştı.

Özellikle Anatolia'dan itibaren rock müzik dinleyen her gencin kulağına götürdüğü, bu yüzden son dönemde fanatik metal dinleyicileri tarafından "peh bu da ayağa düştü, özenti malı oldu" denilen Pentagram'ın ilk albümünü gelin, şöyle bir tanıtalım. Zaten dinleyenler için nostalji olsun, dinlemeyenler ya da Pentagram'ın ilk albümünün Trail Blazer olduğunu zannedenler de tanısın.

"Pentagram", albüm olarak Türkiye'deki "İlk resmi yerli albüm" olma özelliğine sahipti yanılmıyorsam. O dönem thrash metalin tercih edildiği dönem. En ateşli konserlerin geçtiği dönem. O ateşi bu albümde yakalamak mümkün. Kayıt kirli, gitarlar çok tiz, Hakan Utangaç'ın ne dediği anlaşılmıyor, Murat Net sololarda basmış gaza gidiyor... Hele Rotten Dogs'taki çığlık hala tüylerimi diken diken eder. Korkuttuğundan değil, coşturduğundan. O dönemi sadece ses kaydı yansıtmıyor. Ayrıca albüm kitapçığındaki fotoğraf da o dönemin ruhunu öylesine yansıtıyor ki, o anda ben de o halde olmayı istiyorum. Permalı saçlar, daracık pantolonlar, çocuk mezarı gibi kösele ayakkabılar... Arkadaki duvarda grafitiler...

Albümdeki şarkı sözlerini hiç bir yerde bulamamak gibi özelliği var "Pentagram"ın. Sadece Rotten Dogs'tan iki kıta... Gerisi yok. Zamanında resmi forumlarında sözleri Hakan Utangaç'ın bile hatırlamadığı yazıyordu. Sözler dinleyerek bile çıkarılamıyor açıkçası. Forumdan birisi Amerikan bir arkadaşına albümü dinletmiş, o bile çıkaramamış. Maşşallah!

Bir diğer dikkat çeken özellik ise dehşet hızlı sololar. Özellikle Murat Net'in elini sololar esnasında hayal ettiğinizde anlıyorsunuz bunu. Son şarkı Los Magandos'ta en üst düzeye çıkıyor bu hız. Dimensions of Death'te de uzunluğuyla dikkat çekiyor. Eli hiç mi yorulmaz bu adamın? Nasıl bir el çabukluğudur bu böyle? Önünde eğilmekten başka yapacak tek şey düzenli olarak çıktığı yerde dinlemek. Biraz saçlarına ak düşmüş ama herhalde hala harikalar yaratıyordur.

Bas&davul konusunda da yorum yapmak için teknik bir dinleyici olmak lazım. Yok ben öyle biri değilim valla. Enstrüman menstrüman çalmıyorum.

Önümüzdeki yıllarda gönül ister ki günümüz Pentagram'ı bu ilk albümlerinin tadında bir köklere dönüş albümü çıkarsın. Alsın hızlı çalan bir elemanı solo gitara, Hakan yine vokale geçsin... Ama olmaz ben biliyorum yani. Yapmazlar. Yapsalar güzel olur ama yapmazlar. Bir albümcük bile sürse, özel albüm mahiyetinde bile olsa yapmazlar. Neyse artık döndürüp döndürüp bu ilk albümü dinleyeceğiz o zaman.

1. "Intro (Wreck)" – 1:26
   
2. "Rotten Dogs" – 3:29
   
3. "Mephistopheles" – 3:06
   
4. "Metal Not Dead" – 2:20
   
5. "Astharoth" – 4:21
   
6. "Bloody Guillotine" – 3:55
   
7. "Powerstage" – 5:01
   
8. "Dimensions of Death" – 5:03
   
9. "Pentagram" – 4:27
   
10. "Deceptive Bells" – 3:37
    
11. "Los Magandos" – 2:55