Bobby Ellsworth - Vokal
D. D. Verni - Bas
Derek Tailor - Gitar
Dave Linsk - Gitar
Tim Mallare - Davul

Tepeye not: Bu yazıyı zamanında Boo!'nun 15 Ocak 2007'deki on üçüncü sayısı için yazmıştım.

Hard rock olsun, heavy metal olsun, thrash metal olsun, bu tür müziklerle uğraşan insanlar pek fazla yaşlanmaz. Hatta aralarında abartıp 50'lerini 60'larını geçmelerine rağmen aynı çizgilerinde müzik yapanlar bile vardır. Şimdi sözünü edeceğim Overkill elemanları onlar kadar yaşlanmadı ama 40'ları buldular. Fakat bu ne enerjidir, 20 yıllık grup hiç tökezlemeden, "gerçek sevenleri" için müzik yapıp tarzlarını sonuna kadar koruyan bir grup hüviyetinde Overkill. Hatta Bobby Ellsworth yerinde duramıyor, Hades'ten Dan Lorenzo, Non-Fiction'dan Mike Cristi ve Murder 1'dan Job the Raver'la beraber "The Cursed" adında bir yan projeyle ilgileniyor şu sıralar. O da başka bir yazının konusu tabi.

Killbox 13 inanılmaz enerjik, patlayıcı bir albüm. DD'nin yıllardır hastası olduğumuz bas gitarıyla açılıyor, daha ilk dakikada kafaları harekete geçiriyor. Hani düğünlerde oturanlara ısrar ederler illa kaldırırlar "Oturmaya mı geldik yahu hadi!" derler ya, bu albüm de öyle bir şey. İnsanın morali ne kadar kötü olursa olsun, havası ne kadar kaçık olursa olsun, mutlaka bir şekilde bir uzvunu oynatıyor. İlla ki ritim tutmak lazım albümle beraber. Hiç bir şarkıda temponun düştüğünü hatırlamıyorum. "Hayır şurada düşüyor!" diyenler kusura bakmasın, albümü dinlerken kendimi o kadar kaybettim ki fark edemedim herhalde. Yok yav valla taşlama, kinaye yapmıyorum. "Şarkıları orta yerinden hatırla bakalım" diye teste tabi tutsanız feci zorlanırım.

Şarkılara tek tek değinmeye gerek yok aslında ama öne çıkanlara bakmaktan zarar gelmez. "Damned", ilk şarkı "Devil by the Tail"in ardından gelerek agresif sözleriyle inanılmaz havaya sokuyor. "The One" bende "Ah arabam olsa da şu geniş İzmir yollarını turlasam akşamleyin" hissi bırakıyor (saçma ama öyle). "The Sound of Dying" başındaki "ölme sesiyle" (oh ooo! baby.) enerjinin yanına bir de keyif koyuyor. Albümün son çeyreğine girerken geçen süreden dolayı uyumaya başlayan bünyeleri uyandırmak için oldukça hızlı ve (yine) enerjik bir girişe sahip "Unholy" devreye giriyor. Sonra albüm "I Rise" ile bitiyor.

Bunca yılın ardından hala taş gibi müzik yapıyor Overkill. Blitz'in dediğine göre kendileri için değil, dinleyenleri için müzik yapıyorlar. "Kimlere" müzik yaptıklarını çok iyi biliyorlar.

1. "Devil by the Tail" – 5:24
2. "Damned" – 4:13
3. "No Lights" – 5:52
4. "The One" – 4:58
5. "Crystal Clear" – 5:03
6. "The Sound of Dying" – 4:56
7. "Until I Die" – 5:20
8. "Struck Down" – 4:42
9. "Unholy" – 4:40
10. "I Rise" – 5:08