Nocturno Culto - Vokal, gitarlar
Fenriz - Davul, vokal

Tepeye not: Bu yazıyı zamanında Boo!'nun 15 Ekim 2007'deki yirmi ikinci sayısı için yazmıştım.

Darkthrone’un 2000’li yılların ortalarında “başkalaşım” geçirdiğini ekstrem metalle uzaktan yakından ilgilenen neredeyse herkes bilir. Kanımca Ravishing Grimness (‘99 malı) albümünden Sardonic Wrath (’05 malı) albümüne kadar müzikleri hep birbirine benziyordu ama başkalaşımın ilk izleri görünüyordu çok çaktırılmasa da (benziyordu dedim ama niyeyse Sardonic Wrath’ı dinlemek hep daha kolay geliyordu). Müzikal altyapı birazcık bugünün temelini atmıştı. Ondan sonra 2006’da grup hayatında ilk defa bir EP yayınladı, ilk defa bir şarkısına klip çekti. Ardından The Cult is Alive ile en büyük farklı değişimi gösterdi müzikte. Thrash metal ve punk öğeleri ağır basıyordu, müzikleri daha önce hiç olmadığı kadar serseri tavırlıydı. Birkaç yere laf da yetiştirdiler. Bundan tam bir yıl bir ay önceki sayıda (9. sayı) (2008 notu: Birkaç satır yukarıda da ilgili yazıya link verdim) bu konuya değindiğimi hatırlayarak burada kesiyorum The Cult is Alive’ı.

Şu an elimde Immortalis’in yanında bir başka sıcak albüm daha var. Yeni çıktı. Darkthrone’un RTÜK ve dengi kuruluşlar tarafından sansürlenecek bir açılıma sahip olan albümü F.O.A.D. yine öncesinde bir EP getirdi. New Wave of Black Heavy Metal adlı bu EP ile yine bu albüme hazırlandık. Onu dinlediğimde açıkçası serseri havanın biraz kaybolduğunu söylemiştim ki, gerçekten de F.O.A.D.’u The Cult is Alive ile karşılaştırınca bunu söylemek mümkün. Üstelik bunu bence Nocturno Culto’ya göre daha iyi temsil eden Fenriz’in vokallerde ağırlığını koymasına rağmen. Evet, geçen albümde sadece Graveyard Slut’ta kendisini ana sahnede dinlerken bu albümde Canadian Metal, FOAD, Splitkein Fever, Raised on Rock gibi şarkılarda da görüyoruz. Geri vokalleri de katarsak albümün vokal olarak yarısı Fenriz’in diyebiliriz heh heh.

Albümü müzikal açıdan incelemek gerektiğinde neredeyse her şarkının öncesinde bagetlerin vurulduğunu duyuyoruz. Bunu gereksiz bir detay olarak bir kenara atarsak, müzikleri biraz daha törpülenmiş gibi. Yani çok uç şeyler yok sayılır. Geçen albümde punk’a yolculuk yapılırken bu sefer heavy metal ve hatta rock’n roll nameleri duymak mümkün. Hatta Church of Real Metal adlı şarkının girişi direktman Black Sabbath’ı hatırlattı bana. FOAD zaten vokaller devreye girse bile bunu söyleyenin Darkthrone olduğunu bilmeseniz “Motorhead değil mi bu yahu? Lemmy’nin sese bir haller mi olmuş?” diyeceğiniz bir şarkı. Raised on Rock da 80’lerden fırlama bir rock’n roll şarkısı. Zaten albümdeki en serseri namelerden. Bunlara bir de Canadian Metal katılıyor tabi. Özellikle EP’de olmayan ama burada eklenen vokallerde son nakaratta tiz bir çığlık atılıyor ki Darkthrone’dan duymayı en son aklımıza getireceğimiz bir hareket. Ama bence gerçekten şahane ve gazı kökleyici olmuş.

Son saydığım üç şarkı bu albümün “serseri üçlü”sünü oluşturuyor. Kalan şarkılarsa genelde damar şarkılar sayılır. Hele hele EP’den tanıdığımız Wisdom of Dead ek vokallerle inanılmaz kuvvetlenmiş. EP’deki hali şu an bana gayet uyuz bir karaktere sahip gibi geliyor bunu dinlediğim için. Tam bir konser şarkısı olmuş. Nakaratlar ilk halinde sakince söylenirken albümde adeta haykırılıyor. Nota hiç düşmüyor. Ayrıca şarkının sonu uzatılarak acı çeken haykırışlar eklemişler. Bu bence gruba laf eden fanatiklere kapak olmalı. Çünkü müziklerinin hala black metal ile alakası var. Tamam “serseri üçlü” belki olmayabilir ama albümdeki yavaş şarkılarla corpse paint yapmış elemanları yan yana koyun, yine de alakasız durmayacaktır, her ne kadar bizim iki kafadar surat boyamaya artık tamamen karşı olsa da.

“Sattılar davayı” demek için hiçbir neden yok. Zira bütün bir albüm, Bad Attitude coverı halinde değil. Metal müziğin köklerine inmeye çalışıyorlar, aynı zamanda kendilerinden de bazı parçalarını muhafaza ediyorlar. Kendilerini “Comedian Metal” diye adlandıran şahısları buradan işaret parmağımla göstermek suretiyle kınıyorum. Diğerleri, size iyi dinlemeler heh heh.

1. "These Shores Are Damned" – 5:04
   
2. "Canadian Metal" – 4:44
   
3. "The Church of Real Metal" – 4:36
   
4. "The Banners of Old" – 4:40
   
5. "Fuck Off and Die" – 3:52
   
6. "Splitkein Fever" – 4:45
   
7. "Raised on Rock" – 3:27
   
8. "Pervertor of the 7 Gates" – 4:25
   
9. "Wisdom of the Dead" – 4:43