Steve Souza -Vokal
Gary Holt - Gitar
Rick Hunolt - Gitar
Rob McKillop - Bas
Tom Hunting - Davul

Bay Area Tokatçıları’ndan Exodus’un bu ikinci albümü, sesi Bon Scott kılıklı Steve Souza’nın gruba katıldığı zamandan sonradır. Paul Baloff o zamanlar niçin ayrılmıştı bilmiyorum ama Souza ile bence grubun müziği daha oturmuş, daha klasik bir thrash metal tarzına bürünmüştü. Tabi ki ana akıma uygun değil ama yine de thrash metale yabancı insanları bile çekebilecek bir hale gelmişti müzikleri. En azından Exodus’u ilk keşfettiğim zamanlar düşüncem böyleydi. Hatta 2, 3 ve 4. albümlerinin birbirine çok benzediğini düşünürdüm. İçlerinden ilk olarak Fabulous Disaster’a ısınmıştım. Sonra zamanlar diğer albümlere de alıştıkça ilk önce aslında bu müziğin de gerçekten sert ve sağlam olduğunu keşfetmiştim (sessiz ortamda kulaklıkla son ses dinlersem tabi böyle olur heh heh). Ardından bu üç albümün birbirinden farkını anlamıştım. Bu farklılıklara göre Impact is Imminent daha ilerleyici bir müziğe sahipken Fabulous Disaster daha basit ve eğlenceli, yazının konusu Pleasures of the Flesh ise damar bir albüm. Hatta şu an diyorum ki, Exodus’un en damar albümüdür bu albüm. Tabi damardan kasıt yavaşlık, yumuşaklık, müziğin hissiyatı falan değil; bilakis gayet tempolu ve sert bir sese sahip. Ama duygulara dokunabiliyor ve bu duygular tabi ki olumsuz duygular. Özellikle nefret ya da insanları önemsememe duygusu yoğunken dinlemek insanda haz sağlıyor. Sözlere bakarak değil, müziğin hissettirdiklerine göre söylüyorum bunu. Mesela ‘Til Death Do Us Part şarkısını tamamen o düşüncelerle dinlediğimde, güzel oluyor. Daha iyi bir anlatım beklerdiniz benden biliyorum ama aklıma gelmedi heh heh.

Braindead var bu albümde, bence albümün en yüksek reytingli şarkısı. Hatta sloganlara sebebiyet vermiş, gayet doğrudan bir şarkı, güftesiyle. “You look like a vegetable to me” cümlesini günün birinde yabancı biriyle karşılaşır da onunla ağız dalaşına girersem kullanmam için yan cebime koymuş bir şarkıdır. Ondan sonra albüme adını veren şarkının girişi balta girmemiş ormanların yerlilerinin manzarasını hatırlatıyor, ana konuysa yamyamlık müessesesi. Bu saydığım iki şarkıyla beraber Seeds of Hate’i de Paul Baloff yazmış.

All Music Guide’da beğenilmeyen bu albüm için No Life ‘til Metal sitesi yazarı amcamız grubun Fabulous Disaster’ı ile birlikte en iyi albümü olduğunu söylüyor. Thrash metal klasiklerinden birisi diyor. Ben o kadar yükseğe taşır mıyım bilmem ama (yemek konusunda da böyle kararsızımdır) güzel albüm Pleasures of the Flesh. Geri vokallerin Bonded By Blood’daki gibi karmaşa için kullanılmadığı ama çok güzel çete havası verdiği, son şarkısıyla “hakkaten bu dönemi de aşırı ve baya sertmiş” dedirten, güzel bir albüm. Yiyiniz.

1. "Deranged" - 3:47
2. "'Til Death Do Us Part" - 4:52
3. "Parasite" - 4:57
4. "Brain Dead" - 4:18
5. "Faster Than You'll Ever Live to Be" - 4:29
6. "Pleasures of the Flesh" - 7:37
7. "30 Seconds" - 0:42
8. "Seeds of Hate" - 5:02
9. "Chemi-Kill" - 5:46
10. "Choose Your Weapon" - 4:51