King Diamond - Vokal
Hank Shermann - Gitar
Michael Denner - Gitar
Timi Hansen - Bas
Kim Ruzz - Davul

“İmkansız sesler” diye bir radyo programı yapsak ilk sıralarda gelecek sanatçılardan birisi de King Diamond’dır. Roller coaster gibi bir sesi vardır kendisinin. Çık çık bitmez, bir anda iniverir. Sonra gene aniden çıkar yukarı, sonra farklı kişiliklere bürünür bir de öyle sergiler sesini.

King amcamızın müzik dünyasına kazandırdığı iki büyük gruptan birincisi olan Mercyful Fate’in Don’t Break the Oath albümü 1984 yılında ortaya çıktığı gibi muazzam bir etki yaratmış. Black metalin ilk akımına dahil edilen albümün dahil edilme sebebi, muhtevası. Yoksa müzikal olarak pek alakası yok sayılır bildiğimiz black metal ile. Daha çok heavy, power ve progressive metal civarında şekillenmiş durmakta Don’t Break the Oath’un müziği. Sözler ise karanlık, şeytani ve okültist içerikle dolu. Ama sunumu öyle muazzam ki, en muhafazakar kültür-sanat editörüne bile rahatça savunabiliriz “al bak sanat” diye (hani çamur atma olayına karşı).

Albümde en sevdiğim iki şarkı hemen ilk iki sırada. O bakımdan ikisini dinledikten sonra müzikçaları kapatsam çok da keyfim kaçmaz ama bütün albüm boyunca hayallerden hayallere dalıyor insan. Kafayı yorarak dinlenmediği sürece gayet sürükleyici yani. Ama Nightmare adlı şarkıda yormak tam tersine, muazzam keyif veriyor. Kaç konserinde çaldı ama sahne oyunlarıyla da beraber King amcaya muazzam performans sunmayı vaat eden bir şarkı. Böyle delimsirek, vokalin yükseklerde gezdiği, hatta eğer geri vokal değilse King amcanın (51 yaşında adam, amca derim tabi) brutalimtrak (ya da aşırı kalın diyelim brutal demek yanlış olursa) vokal bile yapabildiğini görebildiğimiz bir şarkı Nightmare. Ama esas sevdiğim bir şarkı var ki, o da ilk şarkı A Dangerous Meeting. Nedeni sanırım King’in (bu sefer amca demedim rahatsız olanlar için heh heh) şarkıyı şüpheli tavırlarla söyleyişi. Agresiflik dışında uzun zamandır bir “tavır” ile söylenen bir müzik dinlememiştim.

İngilizce bilmiyorsanız ninni gibi gelecek, biliyorsanız sizleri kabusa hazırlayacak, tam yattıktan sonra, uyumadan evvel dinlenecek bir albüm Don’t Break The Oath. Bütün albüm boyunca sizi rahatsız edip kafanızı yastıktan kaldıracak herhangi bir çıkıntı şarkı yok. Yani sadece 1997’deki yeniden basımında eklenen demo kayıt Death Kiss çıkıntı olabilir ama açıkçası o da A Dangerous Meeting’in farklı sözlere sahip olan hali olduğu için beğendim baya. Hatta demo kayıtlarını merak ettim. Böyle garip taraflarım da vardır, grupların esas kayıtlarından ziyade demo kayıtlarına daha çok ilgi gösteririm ara sıra. Neyse, sonuç olarak Don’t Break the Oath cilalı bir albüm. Parlıyor.

1. "A Dangerous Meeting" – 5:10
2. "Nightmare" – 6:19
3. "Desecration of Souls" – 4:54
4. "Night of the Unborn" – 4:59
5. "The Oath" – 7:31
6. "Gypsy" – 3:08
7. "Welcome Princes of Hell" – 4:03
8. "To One Far Away" – 1:31
9. "Come to the Sabbath" – 5:19
10. "Death Kiss" – 4:30