Dee Snider - Vokal
Eddie Ojeda - Gitar
Jay Jay French - Gitar
Mark Mendoza - Bas
A. J. Pero - Davul

Metal müzik sanatçılarından bahsederken bir an gaza gelip “baba” gibi kelimelerle hitap ederiz adamlara. Bundan nasibini alması gereken adamlardan biri de hiç şüphesiz ki Dee Snider’dır. Bir Metalcinin Yolculuğu adlı belgeselde de kendisini izleyip gazı almışızdır, işlerine gelmeyen her şeyi zararlı gösteren aile (!) derneklerine karşı heavy metali savunmasını tezahüratlarla izlemişizdir. Tipper Gore’un Under the Blade şarkısının sadomazoşist öğeler taşıdığı iddiasına verdiği cevapta ve akabinde Gore’u sokak tabiriyle oturtması (ya da arka sokak tabirinin kibarcasıyla “popo etmesi”), belgeseli hep beraber izleyen elemanların gol olmuş kadar sevinmesine, olayı kol kola girip kafa sallamalar eşliğinde kutlamasına sebebiyet vermiştir.

Stay Hungry albümünde adeta bu direnişi temsil eden iki gaz şarkı var ki, aslında albümde popüler olan yegane iki şarkı bunlar. We’re not Gonna Take It ve I Wanna Rock adlı bu şarkılardan ikincisini bizim grupla bol bol coverlamıştık, 2 mısrasını söylemek çok zor hakikaten. Öbür şarkıyı da tek başıma söyledim diğerleri enstrümanlarını çalmıyorlardı. Ama salt vokal durumunda söylemesi bile inanılmaz zevkli. Hele hele gençler, bir kısmının omuzlarında boomboxları, hep beraber koşa zıplaya bu şarkı eşliğinde sokaklara dökülmeli, bunu bir eyleme dönüştürmelidir alanlarda. Her zaman ülkeyi mi kurtaracaksınız alanlarda? Biraz da oraları bize bırakın da heavy metal ruhunu savunalım!

Az evvel dediğim iki şarkının kendi klipleri de var ki, her ikisi de birden ayrı birer efsane. Mağdur olan hep aynı adam ama birinde aile babası, birinde de okul müdürü. Bizimkilerin gazabına uğruyor tabi gençlere karışınca. Bir abartı, bir abartı… Ama hakikaten güzel bir şey bu abartıları izlemesi. Hele hele I Wanna Rock’ın klibinde bir sahne vardır. Her “Rock!” dendikten sonra gençler kafalarını okul dolaplarına vururlar. Efsanedir bu sahne! Bir de We’re not Gonna Take It’in klibinde bir anekdot var, onda da davulcu A. J. Pero bagetleri elinden fırlatır, davulu yumruklarıyla çalmaya başlar. Heheeey işte benim adamım!

Tabi tüm Stay Hungry demek bu iki şarkı demek değil. Daha nice güzel şarkılar var. Ama o iki şarkıdaki coşkuyu, isyanı, gençlik galeyanını arıyorsanız hayal kırıklığına uğrayacaksınız çünkü daha çok kendi kafasına göre takılan şarkılar diğerleri. Mesela Burn in Hell, isim olarak bir metal müzik klişesidir, ama benim duyduğum Burn in Hell isimli en güzel şarkı, Twisted Sister’ınki. Sözleri gayet anlaşılır olduğundan ve gerçekten de olan ve olabilecek bir şeyi anlattığı için insanı baya etkiliyor, mesela kendimi vererek dinlediğimde tüylerimi diken diken ediyor. Ondan sonra iki parçadan oluşan bir Horrorteria var ki Captain Howdy adıyla beni tanıştırmıştır. Adı baya geyik olsa da hakkında kurgulananlar o kadar da değil. The Exorcist roman ve filmiyle henüz bir alakam olmadığından hakkında çok fazla bir şey söyleyemeyeceğim ama şarkı güzel valla. Çirkin diyecek halim yoktu zaten. Olsun, Horrorteria’nın Street Justice kısmının sonu bağrışmalar dolayısıyla çok gaz bir yer.

The Price denen şarkı hüzünlü desem hüzünlü değil, ama yavaş bir şey, böyle umut dolu falan. Mühim bir hedef konulduğunda dinlemenin motive edeceği bir şey. Mesela üniversiteyi yarıda bırakıp tekrar ÖSS’ye girip daha üst yerleri hedefleyen gençlerimiz dinlemeli, çok güzel uyuyor olaya sözleri.

Şimdi ben albüm tanıtımında her şarkıyı ayrı ayrı yorumlamayı sevmem ama geriye 3 şarkı kalmış zaten, tamamlayayım bari. Don’t Let Me Down klasik bir heavy metal parçası, The Beast sözleri çok kolay anlaşılabilen bir şarkı, birisine hediye ettiğinizde övgü babında güzel bir hediye olacaktır. Zira “geri çekil, canavarı yenemezsin. Akıllı ol” tarzı sözlere sahip. Yavaş tempolu biraz. En son şarkı SMF’in açılımında nahoş şeyler seziyorum ama henüz öğrenemedim (not: sonradan keşfettiğime göre buradaki sayfada bir yerde yazıyormuş açılımı). Karakter olarak albümün iki ünlüsü We’re not Gonna Take It ve I Wanna Rock’a en çok yakın olan şarkı. Eğlenceli, orta tempolu güzel bir şey.

Zaten tüm albüm çok güzel. Hatta bu albümü arabadayken aileme dinlettiğimde baya beğenmişlerdi. Hatta bunun öncesinde Venom’ın Welcome to Hell albümünü dinletmiştim de onu da beğenmişlerdi hayretler olsun ki. Herhalde çok sert gitar vuruşlarına sahip olmadıkları için olsa gerek, kafa ütülemeyen albümler ikisi de. Ailelerden tepki gören albümlerin böyle hoşa gitmesi güzel bir şey tabi ki. Sözlerin benimkiler tarafından anlaşılmamasının payı var tabi. Stay Hungry'i dinleyin, sevin rock'n roll adına.

1. "Stay Hungry" - 3:03
2. "We're Not Gonna Take It" - 3:39
3. "Burn in Hell" - 4:42
4. "Horror-Teria: The Beginning" – 7:42
   1. "Captain Howdy" – 3:44
   2. "Street Justice" – 3:58
5. "I Wanna Rock" - 3:02
6. "The Price" – 3:48
7. "Don't Let Me Down" - 4:26
8. "The Beast" – 3:29
9. "S.M.F." - 2:59