Chris Barnes - Vokal
Bob Rusay - Gitar
Jack Owen - Gitar
Alex Webster - Bas
Paul Mazurkiewicz - Davul

"Bu adam nece konuşuyor?"

Ablam İstanbul'dan dönmüş, yanında sipariş verdiğim kaseti getirmiş, ben de hemen kasetçalara takıp dinlemeye başlamışım. Annem odamdan geçerken sorduğu ilk soru buydu. Aslında güzel bir soru, daha beter "metal müzik duyan anne" soruları var şu dünyada çevreden duyduğum. İnanamayacaksınız ama Chris Barnes İngilizce konuşuyor! Sözleri anlaması hakikaten zor ama booklet denen kağıda bakıldığında münhasıriyeti kavramak mümkün. Birinci kural, eğer İngilizce biliyorsanız yemekten önce ve sonra şarkı sözlerini okumayın. Dinleyebilirsiniz, nasıl olsa sözleri anlamayacaksınız. İkinci kural, yemekten önce ve sonra albümün kapağına kafa yormayacaksınız. Bakmayın demedim, sonuçta hakikaten muazzam bir death metal kapağı, ama kafa yorunca işte, hani insanlık hali falan...

1992'de çıkan bu albüm Cannibal Corpse'un en iyi albümü olarak kabul ediliyor. Yine Painkiller yazısında olduğu gibi itiraf etmem gerekir ki, bu albüm dinlediğim tek Cannibal Corpse albümü. Ama işte Six Feet Under sağolsun Chris Barnes'a hissettiğim yakınlık dolayısıyla kendimde bu albümü yorumlayabilecek gücü bulabiliyorum. Her şeyden önce Chris bey çok güzel bir iş çıkarmış vokallerde. SFU'da duyduklarımızdan daha guttural tonda söylüyor daha çok. Ara sıra ani çığlıklarla uykuya dalmakta olan dinleyiciyi şöyle bir dürtüyor. Zira bası köklemiş, sesi de kısmış şekilde dinleyen genç uykusu varsa eğer gayet tabi uyuyabilir Tomb of the Mutilated dinlerken. Ama bu yaklaşımım yanlış anlamalara da mahal vermesin tabi. Mesela davullara dikkat ediniz. Oldukça ta ta ta ta ta diye gidiyor ritmi. Ara sıra topluyor, toparlıyor, ondan sonra yine ta ta ta ta. Ondan sonra gitarların tonu baya baya kalın. Albümden gerilim fışkırmasında önemli pay sahipleri kendileri.

İlk dinleyişte çok fazla ayırt edilemese de hakikaten özgün şarkılar var. Bir kere en başta grubun en ünlü şarkısı Hammer Smashed Face ile baya bir başlıyoruz olaya. Ondan sonra ikinci şarkı I Cum Blood'ı parmak trampetiyle çalmayı çok sevdiğim ritmiyle hatırlarken, üçüncü şarkı Addicted to Vaginal Skin ise girişindeki monolog sayesinde akılda kalıyor. A yüzünün son şarkısı Necropedophile de sonundaki "Necati!" der gibi çığlıklarla kendini belletiyor. Ondan sonra B yüzünde de yanılmıyorsam Post Mortal Ejaculation'da şarkının ortasında Chris Barnes bir çığlık basıyor ki hiç beklenmeyen bir yerde, ilk dinleyişte insan çıkardığı irkilme efektinden sonra "noluyoz?" falan diyor. Bunlar benim aklımda kalan şarkılar şu anda (bu yazıyı da evden uzak bir yerde yazıyorum zaten). Ayrıca belirtmek isterim ki Jim Carrey'nin filmi Hayvan Dedektifi'nde bir sahnede arkaplanda Hammer Smashed Face çalınmış. Demek ki ana dili İngilizce olanlar anlayabiliyor ki şarkı sözleri iğrenç duygulara sebebiyet verdiği için vokalleri gırlamayla değiştirmişler. Jim Carrey'nin en sevdiği grupmuş Cannibal Corpse, ayrıca Obituary'e de bayılırmış. Bu gerçeği öğrendikten sonra kendisi hakkındaki nötr görüşüm birden olumluya doğru yöneldi.

Tomb of the Mutilated zamanında bolca tartışılan, Almanya'da yasaklanan, kapağı değiştirilen bir albüm. Tabi bu dışarıdan bakanları ilgilendiren kısmı. Bizim içinse baya gaz bir albüm, her saniyesi gerilim dolu bir death metal klasiği. "Iyy iğrenç!" diye türlü önyargılarınız yoksa dinleyiniz, deneyiniz.

1. "Hammer Smashed Face" – 4:02
2. "I Cum Blood" – 3:41
3. "Addicted to Vaginal Skin" – 3:30
4. "Split Wide Open" – 3:01
5. "Necropedophile" – 4:05
6. "The Cryptic Stench" – 3:56
7. "Entrails Ripped from a Virgin's Cunt" – 4:15
8. "Post Mortal Ejaculation" – 3:36
9. "Beyond the Cemetery" – 4:55