Nocturno Culto - Vokal, gitar
Zephyrous - Gitar
Dag Nilsen - Bas
Fenriz - Davul

“Hakiki Norveç Usulü Black Metali” adında çağırılan tarzın en başında gelen grup son zamanlardaki albümlerine rağmen Darkthrone. Benim de hakikaten kendimi yakın hissettiğim tek black metal grubu olmasıyla kendi nezdimde ayrı bir yere sahip. Bunda en büyük pay herhalde diğer Norveçli gruplara kıyasla müzikleriyle ön plana çıkmaları. Şu ana kadar hiçbir kaynakta “Norveç usulü” olaylara karıştıklarını duymadım. Hiç şovmen değiller, sadece kendi işlerine bakıyorlar. Bu bakımdan mesela Mayhem’le karşılaştırınca bizlere güzel bir geyik konusu çıkıyor heh heh.

A Blaze in the Northern Sky, Darkthrone’un ikinci albümü. Ya da black metal kariyerlerinin ilk albümü. Ayrıca dört kişilik olan son kadroları. İlk kayıtları olan Soulside Journey daha ziyade bir death metal albümüydü, ama yine de death metal dediysek gorgorlu şeyler yoktu. Hatta öyle bir hava sunardı ki kendi çapımda “dead metal” diye tanımlandırmışlığım bile vardır Soulside Journey'i. O zamanlar o albümle kemik bir kitle oluşturmuş olamayacağından ve bazı şeyler muhtemelen oturmadığından, A Blaze in the Northern Sky ile birlikte black metale geçilmesi çok tepki toplamamıştır herhalde. Hatta söz konusu Norveçli müzikseverler olduğunda (o anı göz önüne alarak diyorum) memnun bile kalmışlardır herhalde.

Albüm daha kapağından belli ediyor gruptaki değişimi, corpse paint yapmış bir adam (Fenriz diye okumuştum, yoksa o Transilvanian Hunger mıydı?)(şimdi baktım bu kapaktaki adam Zephyrous imiş) görünüyor. Kaydın girişinde de dakika bir gol bir, Agathus Daimon ilahisi eşliğinde senaryosal bir diyalog, albümün adının da telaffuz edilmesiyle güzel bir giriş sunuyor, ardından da uzun mu uzun bir şarkı. Onu geçelim, ikinci şarkıya gelelim. Bence en mühim parça bu, In the Shadow of the Horns. Dikkatle incelendiğinde hatta, günümüzde Darkthrone’un punk öğeleri kullanmasına laf edenlere cevaben sunulabilecek bir şarkı, zira şarkının girişi gayet punk havasında. Fenriz ise bu şarkıda Motorhead’in büyük etkisi olduğunu söylüyor. Özellikle vokalin bir de “C’mon!” demesi bir black metal eserinde yüzümüzün gülmesini sağlayan bir durum olmuş. Sonlarındaki akustik gitarlı bölümüyle de müziğine zenginlik katmış Darkthrone. Ayrıca bir ayrıntı da, akustik gitarın altında çıldıran elektrogitarın çaldığı rifin bir sonraki albüm Under a Funeral Moon’da kullanılması. İlk önce Under a Funeral Moon’u dinlediğim için bu ayrıntıyı keşfedince baya şaşırtmıştı beni bu durum. In the Shadow of the Horns’a en mühim şarkı dedim ama ondan sonra gelen Paragon Belial’i de unutmamak lazım. Bu yazıyı yazarken dinlediğimde kafamı oynatan, tüylerimi diken diken eden, kısacası beni havaya sokan şarkı oldu.

Albümün geneli aslında ilerleyici bir yapıya sahip sayılır. Zaten 6 şarkı var ve bir 10+ dakikalık, iki 7+ dakikalık, bir de 6+ dakikalık şarkılar var. Diğer ikisi de 4 dakikanın üzerinde yine. Çok fazla tekrara rastlamadım açıkçası, hatta yeni yeni bölümler duyuluyor şarkılar ilerledikçe. Gitar tonları çok tiz, kayıt kalitesi bundan sonraki albümlerle karşılaştırınca tertemiz kalıyor. Gitarlar tiz ama yine de müzik kulağı dolduruyor, uçucu değil. Ortanın biraz üstünde bir tempo var, nadiren çıldırma seviyesine çıkıyor bu tempo. Nocturno Culto’nun vokaller yankılı. Aralara Fenriz geri vokaller serpiyor.

A Blaze in the Northern Sky, Darkthrone’un hakiki, halis muhlis, katıksız Norveç black metali tarzındaki albümleri arasında bence en sağlam olanı. Bir ara favorim Under a Funeral Moon’du ama o nispeten dinlemesi daha kolay bir albüm zaten. Bunaysa alışması zor, ama alıştıktan sonra da kendini dinleyicinin favorileri arasına yerleştirmesini biliyor. Neticede çok güzel albüm.

1. "Kathaarian Life Code" – 10:39
2. "In the Shadow of the Horns" – 7:02
3. "Paragon Belial" – 5:25
4. "Where Cold Winds Blow" – 7:26
5. "A Blaze in the Northern Sky" – 4:58
6. "The Pagan Winter" – 6:35