Nocturno Culto - vokal, gitar, bas
Fenriz - vokal, davul

Tepeye not: Bu yazı Boo! dergisinin 36. sayısında yayınlanmıştır, yeni yazmadım eski yazdım.

Hayatımda hiçbir albümü bu kadar beklemedim ben. Önce yaz ortası dendi, sonra 20 Ekim’e ertelendi. Aylar geçti, açlığı bastırmak için F.O.A.D.’lar The Cult is Alive’lar tekrar tekrar dinlendi… Sonra yeni albümün kapağı ortaya çıktı, “Tarzı F.O.A.D.’a daha yakın olacak galiba” denip foad daha çok dinlenilmeye başlandı (her seferinde nokta koymak bezdirecek beni ah ah). Millet sabırsızlanmaya başladı, internete bir türlü sızmadığı için dellenenler oldu, zamanla Hiking Metal Punks sunuldu, sonra Peaceville’in sitesinde kurulan bir mini Darkthrone sitesinde 2 daha şarkıdan kısa bölümler çıktı. Dönüp dolaşıp bunları dinler oldum ben. Derken nihayet 20 Ekim geldi çattı, albüm piyasaya çıktı. Bayram gibi kutladım 20 Ekim’i. Bir gün içinde defalarca döndürdüm durdum aynı şeyi. Sanırım beşinciydi, ondan sonra anca yavaş yavaş bıkma belirtileri başladı.

Albümün kapağından (yine Dennis Dread çizmiş bir öncekinde olduğu gibi) F.O.A.D. tarzı bir şeyin bizi beklediğini tahmin etmiştim zaten, enstrümanların tonu öyle keza. Kayıtlar falan da öyle. Farklılık ise bestelerde. Punk ve heavy metalin köklerinin yanında bu albümde Darkthrone, kendi köklerinin ağırlığını da arttırıyor. Bazı yerlere çok kısa atmosferik bölümler serpiştirilmiş, bazı gitar bölümleri ilk albümleri anımsatıyor. Özellikle Nocturno Culto’nun yazdığı şarkılar bu özellikte. Zaten şöyle ki, Fenriz ile birlikte bu ikili birbirini, dolayısıyla Darkthrone’un son birkaç yıldaki müziğini çok iyi tamamlıyor. Nocturno Culto için “Bay Black Metal”, Fenriz için ise “Bay Punk” desem pek yanılmış olmam herhalde. Bütün serseri, eğlenceli şarkılara baktığımızda Fenriz’in imzasını görürken, karanlık ve kasvetli şarkılarda ise N. Culto var. Ancak bu iki kişilik, grubun müziğinde bir ruh hastalığına yol açmıyor nasılsa. İki tarza da “Bu müzik Darkthrone’un müziği” diyebiliyorum ben rahatça. Tarz değişiyor, hala Darkthrone. Vokal değişiyor, halen daha Darkthrone. Hani vokalisti değişen grubu ilk dinleyişte başka bir grubu dinliyormuş gibi olunur ya, yok bu iki kafadarın müziğinde olmuyor bu işte nasıl oluyorsa.

Bir önceki albümde Black Sabbath ve Motörhead esintileri yakalamıştım, Dark Thrones and Black Flags’te ise Hanging out in Haiger adlı şarkıda Mercyful Fate esintisi yakaladım. Hatta doğrudan ona gönderme var. Vokalde Fenriz uçmuş adeta, King Diamond gibi ine çıka söylüyor. Sadece o mu? Gitarlar da bir ara bildiğimiz “Mercyful Fate usulü heavy metal” tarzı riflerde çalınıyor. Ondan sonra benim yakaladığım bir başka referans Adrenalin O.D. oldu. Gerçi bu benim uydurmam da olabilir ama Fenriz’in albümde çığlık attığı her vakit aklıma Rock’n Roll Gas Station’ın ortasındaki çığlık geldi. Neden bahsettiğimi anlamayanlar Youtube’da “fenriz rock and roll gas station” diye aratsın.

Muhteşem bir albüm bekliyordum, hakikaten öyle bir albüm geldi. Ben çok beğendim. Beğenimin nispeten az olduğu kısım Witch Ghetto adlı şarkı oldu, son şarkı kontenjanına daha sağlam bir şeyler yazabilirlermiş. Üstelik bundan evvelki son 3 albümde epik ve damar şarkılar varken serseri şarkıların son şarkı olma konusunda pek de iyi olmadığını anlamış oldum. Bunun dışında bir dinleyici olarak eleştirebileceğim hiçbir şey yok albümde. En favorim olan müzisyenlerden ikisi, “Norveç kültür elçilerim” dediğim iki adam, müzik anlayışı açısından kafaca bana en yakın olan ikili… Orta dönemlerinden ziyade şu son dönemlerini daha çok beğensem de kendime çok yakın hissettiğim bir grup Darkthrone. Her ne kadar dinleyici kitlesinin çoğuna kıl olsam da (bakınız Last.fm’deki Darkthrone sayfasındaki panoda bulunan dinleyici yorumları), olsun varsın o elemanlar her u harfini v yaparak dalga geçip geçmedikleri belli olmayan saçma yorumlarını yapadursun, ben Darkthrone’u onları aklıma getirmeden zevkle dinlemeye devam edeceğim. Şu anda ben de şaşırmaktayım dinleyici kitlesinin gruba olan bakışımı etkilememesine heh heh. Genelde etkiliyor, huyum böyle.

1. "The Winds They Called the Dungeon Shaker" – 3:52
2. "Oath Minus" – 4:16
3. "Hiking Metal Punks" – 3:21
4. "Blacksmith of the North" – 3:13
5. "Norway in September" – 5:46
6. "Grizzly Trade" – 4:16
7. "Hanging Out in Haiger" – 3:22
8. "Dark Thrones and Black Flags" – 2:24
9. "Launchpad to Nothingness" – 4:31
10. "Witch Ghetto" – 3:56