Sabina Classen - vokal
Franky Brotz - gitar
Joern Schubert - gitar
Jochen Fuenders - bas
Julien Schmidt - davul

Tepeye not: Bu yazı Boo! dergisinin 36. sayısında yayınlanmıştır, yeni yazmadım eski yazdım.

Almanya nasıl bir ülkedir öyle ya Rabbim!

Ukrayna’dan bahseden Türk erkekleri gibi başlamamın nedeni Almanya’nın kızları değil, bilakis, heavy metal müziği. Organizatör olsam salt Alman gruplarının olduğu bir festival yapardım, geçen yılki Hellfest’e rakip olurdu. Wacken demeyeyim, ince espri olmasın.

Almanya’nın bağrından çıkan onca başarılı gruptan bir başkası Holy Moses. Özel bir grup aslında. Bunun nedeni ne yeteneğiyle ün yapmış müzisyenleri barındırması, ne de dünya çapında çok başarılı olmuş bir albüm yayınlamaları. Hatta aslında yeterince ilgi görmüyor bile diyebilirim. Sadede geleyim, en azından Holy Moses’ı benim için özel kılan, vokalistinin bir kadın olması. Hmm hayır bu tek başına yeterli bir neden olmadı. Holy Moses çünkü son 10-15 yılda mantar gibi türeyen senfonik (yer yer gotik, yer yer power) metal gruplarından değil. Çatır çatır thrash metal yapıyor. Sabina Klassen de çatır çatır söylüyor. Ne var ki albümlerinin çoğunu dinlememe rağmen beni hiç biri şu yazının konusu olan albüm kadar çekmedi.

Master of Disaster grubun 2001’de yayınladığı bir mini albüm. Bir geri dönüş albümü sayılır çünkü ondan evvelki albümleri 1994’te çıkmış. Ama şaka mısınız siz arkadaşım? Niye en çok beğendiğim albümü, en sürükleyici albümü böyle kısacık yapıyorsunuz? Bilmiyorum, diğer albümler bana biraz aşılamaz engeller gibi geldi, Master of Disaster ise bir içim su. Sadece 17 dakika sürüyor ama o kısa sürede ortalığı yıkıp geçiyor. Bu söylemi başka albümler için de kullandığımı hatırlıyorum ama dinlediğim en sert nameler var burada. Haydi eller havaya, oturmaya mı geldik, oo Nihat beyler de hoş gelmişler… Albümdeki 5 şarkı insanı böyle coşum coşum coşturuyor işte. Salt eğlence değil tabi etkisi. İnanılmaz bir özgüven aşısı var. Bilmiyorum, daha başkalarına da oluyor mu ama, şarkıları dinlerken böyle bir çeneyi öne çıkararak dudakları büzme, yumruğunu göğsüne vurma, daha ileri vakalarda anlamsız haykırmalara rastlanıyor eğer süper egonuz su dökmeye gitmişse.

Albümdeki müzik hakikaten çok ağır, çok sert. Aslında açıkçası birtakım modern tınılar da var ama rahatsız etmiyor. Adam kayırmak mı dersiniz buna yoksa başka bir şey mi, bilmem ama hakikaten olmuş burada modern tınılar. Şarkıların sonları git-gel tarzı efektlerle bezenmiş, böylece gerilim arttırılmış, sonraki şarkıların başlarıyla birleştirilmiş.

Klassen’in vokaline de bir başka parantez açmak lazım. Bence bu albümde diğer albümlerden farklı bir tarzı var sesinin. Belki de bu yüzden esas olarak Master of Disaster’ı beğeniyorum Holy Moses kariyerinden. Gözlemlerime göre bu kısa albümde şarkıları bir kadının söylediğini daha çok anlıyoruz. Bir de daha bir thrash metal vokali tarzında Klassen’in sesi burada. Zira diğer albümlerde brutal vokal sularında gezen Klassen, burada gayet surat ekşiterek söylenen ekşi mi ekşi thrash metal vokalinden. Bir de tabi az evvel belirttiğim, bir kadının söylediğini daha çok anlıyoruz. Thrash metal grubu Holy Moses’ı özel yapan şey vokalistinin kadın olması dedik ya, o yüzden önemli. Diğer albümlerde zaman zaman bir abi söylüyor sanırken, burada mikrofonun başında bir abla olduğunun farkındayız. “Hep böyle kal Sabina” diyemiyorum, geçti Bor’un pazarı sür eşşeği Niğde’ye. Ha oraya gitmişken bizim A. Fatih Doğruer’e de selam söyle heh heh (güncel not: Boo! dergisinin ilk kadrosundan bir arkadaşımızdı kendisi).

1. "Master of Disaster" – 3:39
2. "Taste My Blood" – 2:58
   
3. "The Hand of Death" – 3:44
4. "Feel the Pain" – 3:52
5. "Down on Your Knees" – 3:18