Rich Spillberg - Gitar
Barry Spillberg - Davul
Bob Mayo - Vokal, bas

Bizde “demo grubu” ya da “1 albümlük grup” diye bir tabir vardır yerli gruplar için kullanılan. Genelde maddiyat sıkıntısından, bazen de disiplinli çalışılmaması yüzünden gruplar sürekli demo çıkarır durur, ya da albümünü çıkarır çıkarmasına ama sonra sessizliğe bürünür uzun yıllar. Ya dağılır ya da yıllar sonra anca ikinci albümlerini çıkarabilirler. Aslında şöyle bir düşününce bu sadece bize özgü bir durum değil, bütün dünyada böyle. Amerika’dan mesela birçok 2 albümlük grup sayabilirim. 80’lerin ikinci yarısında başlayıp 90’ların ilk yarısında dükkanı kapatan gruplar. Athropy, Evildead, Exhorder, Gothic Slam… Bunların ortak noktaları aktif oldukları dönemler (85-95 arası), tarzları (thrash metal), resmi stüdyo albüm sayıları (2) ve ülkeleri (ABD); ayrıca örnekler daha da çoğaltılabilir. Şu anda sözünü edeceğim grup Wargasm da bunlardan biri sayılabilirdi ama neyse ki en azından 2 albüm barajını aşmış insanlardır kendileri. 1988 yılında çıkardıkları ilk albüm itibariyle hakikaten büyük grup olabilecekleri sinyallerini de veriyorlardı ancak ilerleyen zamanlarda olamadı.

Why Play Around adını verdikleri bu albüm bence tüm zamanların thrash metal klasik albümleri arasına girmeli. Hatta belki de birçok dinleyici böyle düşünüp kendi klasikleri arasına eklemiştir bunu. Fevkalade akıcı bir müzik var ortada. Bir akordan öbürüne, bir riften diğerine geçişler öyle güzel bağlı ki dinleyip gözleri kapatınca sanki bir nota denizinde yüzüyor gibi olunuyor. Bunun yanında ilk dinleyişlerde kendini belli etmeyen ancak zamanla açılan bir agresiflik de var. Aslında her bir saniye gayet sert, sinirli. Özellikle Revenge’in son bölümlerinde solodan sonra gelen naraya dikkat.

Müzik albüm boyunca zaman zaman ilerleyici öğelere de sahip, kısa şarkı olmayanlar da var. 6 dakikanın üstünde 3 şarkı var ki bunlardan grupla aynı adı taşıyan Wargasm 9 dakikayı bile geçiyor. Ancak yine de oldukça sürükleyici bir karaktere sahip bunlar, şarkının sonu ne ara geldi hiç ruhunuz duymadan bitiveriyorlar. Wargasm’in girişi, Merritt’s Girlfriend, Le Cou Cou gibi parçalar da albümün kişiliğini tehlikeye atmadan, albüme ek tatlar sağlıyor, fazladan melodik özellikler katıyor.

Vokal zaman zaman güçsüz kalsa da bence hakikaten muazzam, aşmış bir albüm Why Play Around. Klasik adayı olduğunu keşfettiğim zaman ağzım açık kalmıştı resmen. Ara sıra dinlediğim bir albümün bu kadar şahane olduğunu nasıl keşfedemedim onca zamandır? Demek ki kendini hemen ele vermeyen bir albüm. Wargasm’in sonraki albümleri bunun kadar öz hakiki halis muhlis thrash metal kılığında olmadığından olsa gerek, bunun kadar tutmuyorum diğerlerini. Ve yukarıda bahsettiğim “kaybolan gruplar”ın müziğiyle büyük grupların müziğini karşılaştırdığımda hakikaten büyük bir fark olduğunu görüyorum arada. Wargasm’in bu albümü de bence büyük grupların tarafında. Ama bu potansiyele rağmen devamını iyi getirememişler. Olsun gayrı, biz de Why Play Around dinleyelim, çıldıralım. Ara sıra grubun diğer albümleri Ugly ve Suicide Notes’a da şans verelim. Belki onlar da kendilerini geç açıyorlardır kim bilir?

1. "Wasteland" – 3:59
2. "Revenge" – 7:02
3. "Bullets & Blades" – 3:53
4. "Undead" – 6:29
5. "Merritt's Girlfriend" – 0:48
6. "Sudden Death" – 5:00
7. "Wargasm" – 9:17
8. "Le Cou Cou" – 2:22
9. "Humanoid" – 4:49