James Hetfield - Vokal, gitar
Kirk Hammett - Gitar
Cliff Burton - Bas
Lars Ulrich - Davul

Yılların en çok satan thrash metal grubu Metallica’yı 90’lar sonrası müziği ve tavırları için kötülemek mi daha moda yoksa ilk dönemi hatrına hala muazzam güçlü bir grup, yıkılmayan çınar olarak görmek mi daha moda bilmem ama şöylesi de moda olabilir, ilk dönem albümlerini keyifle dinleyip sonrakileri bolca eleştirmek… Ya da şu da olabilir, ilk dönem albümlerini tutup son dönem albümlerini eleştirip ama kendilerini dinlemeye son dönem albümleriyle başladığı için ufaktan vefa borcu hissedip onları dinlerken itirazı olmamak, dolayısıyla eskiyi yad ederken son dönem albümlerini de dinlemek… Son cümlede kendi durumumu anlattım Metallica hakkında. Tabi buradan St. Anger’ı çıkarmak isterim tamamen kendime uyduracaksam. Baştan sona hiç dinlemediğim için önyargının dibine vuruyorum ama neyse konuyu dağıtmayalım. Konumuz hepsini gebert! Dünyanın ilk resmi thrash metal albümü. O zamanlar insanlar henüz yeni şeyler deneme derdinde değil, sapına kadar hızlı, sapına kadar biçici besteler yapıyorlar.

Metallica’yı genellikle hissiyatlı yapısıyla biliriz işin müzik kısmında. Kill’em All albümü haricinde albümdeki genel tarzın izin verdiği her tür müziğe yer verir. Hızlı şarkılar, yavaş şarkılar, baladlar, normal uzun şarkılar, enstrümantal şarkılar… Ama bu albümde böyle değil. Baştan sona kadar hızlı ve tempolu şarkılar var. Anesthesia adlı bas sololu sözsüz şarkı haricinde genelde tek tip bir profil çiziyor besteler. Bunlardan dördüne zamanında Metallica’da bulunan Dave Mustaine katkıda bulunuyor, hatta The Four Horsemen’in bizzat orijinalini yazıyor. Sonra bu şarkının orijinalini de Megadeth’in ilk albümünde Mechanix adıyla yayınlıyor. Mechanix çok daha hızlı bir halde Metallica’nınkinden ama benim şahsi tercihim The Four Horsemen olan şarkıdan yana. Mustaine’in katkıda bulunduğu diğer üç şarkı ise Jump in the Fire, Phantom Lord ve Metal Militia. Bunlardan Metal Militia zaten ağızlara marş olmuş bir şarkı. Ama bence bu albümde Metallica’nın esas kendine etiket olarak yapıştıracağı şarkı Whiplash olsa gerek. Thrash metal dinleyicisini konu alan şarkı “’cause we are Metallica” şeklinde giden sözleriyle de imza şarkı olma hüviyetini kazanıyor.

Kill’em All’un adı aslında “Metal Up Your Ass” olacakmış ama plak şirketi Megaforce bu ismin sadece yer altında iş yapacağını belirterek değiştirmelerini tavsiye etmiş. Hatta kapak da farklıymış, bir klozetten kılıcımtrak bir nesne çıkarıyorlarmış. Tamam kapağı gördüm hakikaten kötüymüş ama kullanılmayan ismi baya tuttuğumu söylemeliyim.

İlk paragrafta saydığım modalardan çoğu bu albümü dinlemek ve sevmek için geçerli. Oturaklı parçaları olmamasına rağmen ve birçoğu bu unvan için Master of Puppets’ı gösterirken bence klasik albümler arasına Metallica tarafından girmesi gereken albüm Kill’em All’dur. Böyle polemik yaratıcı bir cümlenin ardından bu albüm yazısına da burada son vermek isterim. İyi dinlemeler.

1. "Hit the Lights" – 4:17
2. "The Four Horsemen" – 7:13
3. "Motorbreath" – 3:08
4. "Jump in the Fire" – 4:42
5. "(Anesthesia) Pulling Teeth" – 4:15
6. "Whiplash" – 4:10
7. "Phantom Lord" – 5:02
8. "No Remorse" – 6:26
9. "Seek & Destroy" – 6:55
10. "Metal Militia" – 5:10